طراحی ورودی ها و خروجی های آب استخر

هدف ورودی ها

هدف ورودی های توزیع آب استخر است. به گونه ای که لایۀ رسوبی از کلر در سرتاسر بدنۀ استخر باقی بماند. این ورودی ها باید روی چهار وجه استخر به فواصل ۲۰ تا ۳۰ فوت تعبیه شوند. در تعیین محل این ورودی ها باید دقت کرد که در گوشه های استخر، مناطق مرده ایجاد نگردد (منظور مناطقی هستند که تحت پوشش آب ورودی قرار نمی گیرند). می توان ورودی ها را در نزدیکی گوشه های استخر و به گونه ای تعبیه کرد که به طور مماس بر دیوارۀ مجاور جریان یافته و گردشی مارپیچی حاصل شود تا تخلیط آب ورودی با آب موجود سریع تر صورت گیرد.
شیوه دیگر برای توزیع مؤثر و مطمئن آب تصفیه شده در استخر، استفاده از خروجی های تخلیه آب به عنوان ورودی و آبروهای تخلیه کفاب به عنوان خروجی است. نتیجه این امر، ایجاد جریان شعاعی از کف استخر به سمت بالا و کفابروها و تسهیل و تسریع خروج مواد شناور در آب است.این روش دوم از نظر تئوریک صحیح است؛

مشکلات ورودی ها

اما مشکلات بزرگی را در طراحی ورودی های توزیع آب در استخر ایجاد می کند. در چنین سیستمی، لازم است از سرریز اضافی بالای خط کفابرو استفاده شود که قادر به سرریز آب استخر به مجرای فاضلاب در طول زمان پیک بار استحمامی، باشد. اما زمانی که پیک بار استحمامی فرونشست، سطح آب استخر پایین می آید و چنانچه به زیر خط کفابرو برسد، گردش آب استخر متوقف خواهد شد.

شدت جریان ورودی‌ها

شدت جریان از هر ورودی باید بر اساس میزان آب لازم برای گردش در هر منطقۀ استخر تعیین گردد. به عنوان مثال، چنانچه بخشی از استخر برای شیرجه استفاده می شود و در همان زمان بخش دیگری به تمرین شناگران مبتدی اختصاص دارد، به راحتی می توان دریافت که تعداد شناگران در بخش تمرین مبتدی ها بیشتر از بخش دیگر است و از این رو آب در این قسمت سریع تر آلوده می شود و باید زودتر تعویض شود. این امر مستلزم جریان یافتن مقدار بیشتری آب از ورودی های این بخش از استخر است.

به طور کلی، سطح آزاد در صفحۀ ورودی باید حداقل معادل سطح مقطع لوله رفت آب به ورودی باشد. جهت حصول اطمینان از جریان مطلوب آب در هر بخش استخر، باید روی هر ورودی شیرهایی نصب شود. برای این کار می توان از ورودی قابل تنظیم به جای شیر استفاده نمود. قطر لوله در سیستم لوله کشی که آب را به ورودی ها می رساند، بر مبنای دبی آب در هر لوله و میزان افت فشاری معادل ۵۰ فوت بر ۱۰۰۰ فوت طول لوله تعیین می شود؛ زیرا فواصل بین ورودی ها نسبتاً کم و افت فشارها متعادل است.

عموماً شدت جریان آب از هر ورودی ۱۵ gpm در نظر گرفته می شود؛ بنابراین برای استخری که شدت جریان آب در آن gpm ۲۵۰ باشد، تقریباً تعداد ۱۷ ورودی لازم خواهد بود. قطر لوله های بین ورودی های توزیع آب در استخر باید بر اساس ظرفیت های مندرج در جدول ۴ تعیین گردد. هر یک از انواع مختلف لوله (گالوانیزه و برنجی و مسی) را می توان برای لوله کشی بین ورودی ها مورد استفاده قرار داد. اما لوله آهنی گالوانیزه مطلوبیت کمتری برخوردار است.

در چنین کاربردهایی، لولۀ آهنی گالوانیزه در مدت کوتاهی زنگ می زند و ممکن است زنگ آهن در ورودی ها ظاهر شود و در نتیجه لازم باشد استخر در فواصل کوتاه تری تمیز گردد. چنانچه لوله کشی از زیر سطح زمین انجام شود و لوله ها با زمین در تماس باشند، باید به خوبی روی لوله ها با پوششی از قیر به خوبی عایق‌کاری شود. هزینه اولیه این کار در مقایسه با هزینۀ حفاری زمین و جایگزین کردن لوله های کهنه، بسیار کمتر است.

خروجی های استخر:

استخر باید به خروجی با اندازۀ مناسب در گودترین نقطۀ استخر مجهز شود تا امکان گردش مداوم و تخلیه آب استخر ظرف مدت نسبتاً کوتاه ۴ تا ۸ ساعت فراهم شود. با افزایش سطح سرپوش مشبک دهانۀ خروجی به اندازۀ حداقل چهار برابر سطح مقطع لولۀ برگشت، باید جریان های مکشی و افت فشارها را کاهش داد. سرپوش مشبک باید آن قدر محکم در جایش مستقر شود که توسط شناگران جابه جا نشود و ابعادش به اندازه ای باشد که بدن شناگران نتواند همۀ آن را بپوشاند.

جدول 5 ظرفیت نسبی حمل آب استخر برای قطره های مختلف لولۀ خروجی را ارائه می دهد. این جدول بر اساس شرایط متوسط تدوین شده است؛ زیرا جریان واقعی برحسب عمق استخر و نوع سرپوش مشبک خروجی تغییر می کند.

کفابروها

شکل های ۱۰ و ۱۱ بهترین نمونۀ طبیعی کفابروها را نشان می دهند. اما بیشتر مقررات، نصب آن ها الزامی نمی شمارند. کفابروها باید دور تا دور استخر تعبیه شوند و شکل اندازۀ آن ها چنان باشد که شناگران هنگامی که از آن ها به عنوان دستگیره استفاده می کنند، نتوانند پا یا بازوی خود را در آن ها داخل کنند. کفابروها همچنین باید بتواند اجرام شناور در آب استخر را که به آن وارد می شوند، نگه دارد و از برگشت آن ها به داخل استخر در اثر موج ناگهانی آب ورودی جلوگیری نمایند.

خروجی های کفابرو به فواصل ۱۰ تا ۱۵ فوت در داخل کفابرو دورتادور محیط استخر تعبیه می گردند. کفابروها باید به سمت این خروجی ها شیب بندی شوند. آب سرریز استخر که حاوی اجرام شناور و چربی بدن شناگران است، مستقیماً از طریق این خروجی ها به لوله کشی فاضلاب می ریزد.

از آنجا که سیستم لوله کشی فاضلاب معمولاً به شبکۀ فاضلاب شهری متصل می شود، آب جبرانی قبل از ورود به مخزن مکش باید سختی گیری شده باشد. ممکن است تحقیق شود که گردش دادن آب مذکور در سیرکولاسیون آب استخر اقتصادی تر باشد. با شیرگزاری صحیح خط کفابرو، هرکدام از روش های ذکرشده را می توان معمول داشت؛ اما اتصال استخر مستقیم به شبکۀ فاضلاب نمی باید صورت گیرد. در لوله کشی برای این آب خروجی ها می توان از لوله های گالوانیزه استفاده کرد.

( ضدجلبک ها و آنتی بایو فولینگ ها )

جهت دریافت مشاوره با دفتر فنی و پشتیبانی فرتاک تماس بگیرید.